ارتش خیابون بازم قلم مثه زنجانه پرم میچرخه رو ورق خط روی تنش من خود شبم خود شبم از بی آبیم خوردم ترک ولی بازم باج به ستاره ها نمیدم قفل کردم بازم قورت میدم کلیدم حتی باج نمیدم به پام که باعث بانی وایسادنمه سینه خیز میرم با اخلاق گندمم آشنان همه تیم و شعرمم مثه خارمادرمه شهر مثه زندانه بگو منو پاسگاه نبره بچه ی خیابونی آسفالته تنش حالا میخواد لباس کاموا بخره این شعر واسه زمانه شاهکاره منه پس بگو میکسشو با هایده بزنه ورس2 هنوزم توی کارو و وضعه قانون خیابونیم هر رنگی بودیم الان دیگه آلوده سیاه شدیم شاید بخوره سرش همه چی به آلودگی هوا گول نخوری بگم بیا بگیر کامو بری فضا لیبل واسه خاموشیا کرم شب تاب داره ماهم ساخت داخل نه ولی مثه تن تاک آره جریان سازه ما پی ریشه ایم توهم حواست میتونه فقط به برگات باشه با نسل بعدی میوه هاشم میشه تقسیم تو فقط چشات و ببند درخت هم میشه ترسیم با موزیک حالا تو تا میتونی به تنم تبر بزن ولی من واسه میوه دادن بهت قول میدم خمم بشم آخرش رنگ کفن بشم توهم با جوهر بزن نقش صلح و روم بنویس اتحاد جای بمب و خون ورس 3 هنو زندم میتونم بنویسم پس هنوز زندم آسفالت خیابونارو هنوز عشق است قدرت بچه هارو میبینی بگو ایول بی شک همشون بیستن مث شعرم هنوز هول دختری میگی سکسری ماها سیریم ولی تند و تیز مثله فلفلیم انقد اورجینالیم که پره لیبلیم ای ساقیا بدو پیک بریز تا که خل و چل بشیم بابا با فاز بگیر سوار موتورا خیابونا هنه نه گاز بدید کفشه و ناز بدید میای پیش ما و از شزنا باز میگی به شزناتونم ما پلی و پاز میدیم هیچی نیستی فقط آقاجونی میخورمت من بغل ماکارونی جا ماس جاماس اینجا و میخوای برسی به ما ولی گاماس گاماس بیا طرف با من طرف میشه تلف میشه هرزه ما گل میدیمو اون علف میشه فاز دارن و دنبال داستانه که خیلی خاص باشه با ملفن طلفرف نلفشو میلفیگالفامت