منگم گاه پره خندم گاه پره دردم سکوت دوای درد لاعلاجم کلافم توانم تموم طاقتم طاق تنهام بزار راحتم داش ساعتم تاک تیک میره جلو برعکس حتی ساعتم میگه از این راه برگرد شدم سردرگم ارمین درکم کن فقط نگو حرکت کن ایست گاهی لازمه ناظر شکستن خودم باشم شدم اهن اینقدر رویاهامو شوهر دادم میدرخشیدیم مثل تک ستاره توی شب زور الکی واسه روشنایی شب با یه گل بهار نمیشه گل تنها میشه کلافه میشه خشک میشه نه از بی ابی از بیداری چون تو زمستون توعم باس بخابی ولی خوابم پریده نمیتونستم خودمو به خواب بزنم بابام با یه نگاهی بهم می گفت بخواب پسرم بخواب پسرم بخواب پسرم کیا پی نجاتن کیا پی یه راهن کیا پی یه ادم که بیاد بساز عالم میفهمی دنبال راه میگردی به بقیه میخندی به اجبار به سازشون میرقصی این داغونت میکنه مورفین ارومت میکنه فهم حرف من یه وهم تلخه اینم راه حله درکش یدفعه رد بده یه شب بخیر به مردمت که با چشم باز خوابن فکرشون مثل خمیره ک میدن بهش حالت خیلی خوشی دور میشی تک رنگ میشی همرنگ بقیه نیستیو پرپر میشی منم خوابم خوابم میاد بیدار موندن طاقت میخواد صدا لالاییو ساعت میاد یه صدایی میگه طاقت بیار دیگه وقتشه باید بیاد روشنی بعد خاموشی روشنیو تظاهر به خاموشی میگن باهوشی ولی قهرمانی واسه لاشیاس یه سوال بی جواب خدا با کیاس خدای پاکیاس مثل تفاوت زیبایی منو تو اختلاف دیداری وقتی ندونیم خواب چیه همه بیداریم تلف وقت دنبال چیاییم ؟